شکار دلخراش یک میمون توسط شامپانزه
از نظر تغذیهای، گوشت میمون برای شامپانزهها منبعی غنی از پروتئین، اسیدهای آمینه، چربیها و ریزمغذیها است، موادی که در رژیمهای گیاهی بهسختی به دست میآیند
فرارو- شامپانزهها همهچیزخوار هستند. بیشتر رژیم غذایی آنها را میوهها تشکیل میدهد، اما هر از گاهی هم دست به شکار میزنند و میمونهای کوچکتر را شکار میکنند تا کمی هیجان و جریان خونشان حفظ شود.
از نظر تغذیهای، گوشت میمون برای آنها منبعی غنی از پروتئین، اسیدهای آمینه، چربیها و ریزمغذیها است، موادی که در رژیمهای گیاهی بهسختی به دست میآیند.
اگرچه گوشت تنها حدود ۱ تا ۱۰ درصد از خوراک آنها را تشکیل میدهد، اما همین مقدار اندک انرژی زیادی به آنها میدهد، بهویژه در زمانهایی که میوه فراوان است و شامپانزهها انرژی لازم برای شکار را دارند.
در بیشتر موارد، نرهای بالغ رهبری شکار را بر عهده دارند و سهم بیشتری از شکار نصیبشان میشود؛ موضوعی که باعث میشود قوی و آماده بمانند.
در عین حال، مادهها و بچهها نیز سهم خود را دریافت میکنند، که برای رشدشان بسیار مهم است.
از نظر اجتماعی، شکار در میان شامپانزهها یک فعالیت گروهی است.
نرها در قالب گروههایی هماهنگ عمل میکنند، با نقشهای مشخص و تاکتیکهای مخفیانه، و معمولاً در ۵۰ تا ۸۰ درصد موارد موفق میشوند.
این همکاری باعث تقویت پیوندهای اجتماعی میان آنها میشود؛ پیوندهایی که برای انسجام گروه، دفاع از قلمرو، و حتی جفتگیری حیاتی هستند.
تقسیم گوشت نیز یک رفتار هوشمندانه اجتماعی است چراکه باعث ایجاد روابط دوطرفه، تقویت اتحادها، و افزایش حمایت اجتماعی میشود.
همچنین، بچهها با تماشای بزرگترها روش شکار را یاد میگیرند و تجربه کسب میکنند.
از دیدگاه بومشناسی، شامپانزهها معمولاً طعمههایی را شکار میکنند که در کنارشان زندگی میکنند.
یکی از اهداف محبوب آنها، میمونهای کولوبوس سرخ هستند، چون در گروههای بزرگ زندگی میکنند و بهراحتی میتوانند هدف قرار گیرند.
در مناطقی که منابع غذایی فراوان است، شکارها بین ۴ تا ۱۰ بار در ماه انجام میشود و میتواند جمعیت طعمهها را تا ۵۰ تا ۹۰ درصد کاهش دهد.
تعداد دفعات شکار بستگی دارد به اندازه گروه شامپانزهها، فصل، و میزان برخورد آنها با طعمهها.
