توقف هیولای آبی؛ چرا «آسانی» دیگر ترسناک نیست؟
یاسر آسانی پس از عملکردی طوفانی، این روزها در بیخطرترین حالت ممکن است.
یاسر آسانی، وینگر آلبانیایی باشگاه استقلال، بدون ذرهای تردید، یکی از بهترین بازیکنان خارجی است که این روزها در لیگ برتر ایران و در باشگاه استقلال مشغول بازی است. او که از لیگ کره به فوتبال ایران سفر کرد، نیازی به زمان برای وفق پیدا کردن با شرایط جدید نداشت و خیلی سریع کلاس بالای فوتبالش در لیگ برتر ایران را به رخ کشید. مهارتش در بازی و در خلق موقعیت به قدری بالا بود که ریکاردو سا پینتو، سرمربی استقلال، برای آنکه آسانی را بینیاز از عقبنشینی در زمین کند، رامین رضاییان را قربانی کرد و به نیمکت دوخت. در واقع، سا پینتو به این نتیجه رسید هرچه آسانی در زمین حریف مشغول باشد، بهتر است تا اینکه بخواهد به عقب آمده و در کار دفاعی هم شرکت کند؛ به این ترتیب، صالح حردانی را به جای رامین در سمت راست خط دفاعی با وظایف کاملا تدافعی به کار گرفت تا ستاره آلبانیاییاش کاری به غیر از ایجاد آشفتگی در خط دفاعی رقیب نداشته باشد.
تغییر جدید جواب داد
نیمکتنشینی رامین رضاییان که میل به هجوم داشت و در پارهای از اوقات شرح وظایف آسانی را محدود میکرد، برای استقلال در همان هفتههای نخست جواب داد. صالح با وظایف دفاعی، پشت سر آسانی بود و یاسر، با فراغ بال بیشتر سعی در تخریب خط دفاعی رقیب داشت. چنین شد که این ترکیب، خیلی زود به بار نشست و یاسر نامش را در بین برترین گلزنان لیگ برتر جا داد. حتی همین روزها با وجود آنکه زمان زیادی از حضورش در استقلال نمیگذرد آمار گلزنی بالایی دارد: او از 11 بازی برای استقلال در لیگ برتر 5 گل در کارنامه ثبت کرده است. شاید اینطور تلقی شود که تعدادی از گلهایش را از روی نقطه پنالتی وارد دروازه رقبا کرده؛ ولی قدرت تخریب، خلق موقعیت و زدن ضربات آخرش به قدری متفاوت است که نمیشود تواناییهایش را زیر سوال برد. او به معنای واقعی، بر خلاف ریزاندامیاش، آبیترین هیولای استقلال در هفتههای گذشته بوده است؛ اما همانطور که از گل زدنهایش زمان تقریبا زیادی میگذرد، این روزها اثرش هم در استقلال کمتر شده.
چرا آسانی دیگر ترسناک نیست؟
درباره یاسر آسانی و تواناییهای فنیاش به اندازه کافی سخن رانده شده؛ او به غیر از 5 گلی که در لیگ برتر ایران زده، یک بار در لیگ قهرمانان آسیا و 2 بار هم در جام حذفی، با پیراهن استقلال موفق به گشودن دروازه رقبا شده تا در مجموع از 1351 دقیقهای که در این 3 تورنمنت برای استقلال بازی کرده، با 17 مسابقه 8 گل را به نامش کرده باشد. حتی مرور ساده همین مورد هم نشان میدهد یاسر چه تاثیر بسزایی در روند تیمی استقلال داشته. با این حال، موردی که این روزها محل سوال است اینکه چرا بازیکنی با این کیفیت، 4 بازی است خاموش شده و نه توانی در گلزنی دارد و نه اینکه میتواند همتیمیهایش را در موقعیت گلزنی قرار دهد؟
به طور مشخص، آسانی در 3 بازی اخیر استقلال مقابل ملوان، پرسپولیس و فولاد و یک بازی در لیگ قهرمانان آسیا مقابل الوصل امارات نه گل زده و نه پاس گل داده. آخرین بار او در جدال با پادیاب خلخال درخشیده و از آخرین گلش در لیگ برتر ایران هم زمان تقریبا زیادی میگذرد؛ دقیقا از وقتی که از روی نقطه پنالتی دروازه آلومینیوم اراک را باز کرده، دیگر در لیگ برتر ایران توفیقی نداشته است. شاید آسانی هم به سندروم ناکامی ستارههای گلزن این فصل فوتبال ایران دچار شده باشد؛ اما احتمالا سبک بازیاش کاملا رو شده و این روزها مربیان مختلف تیمهای لیگ برتری، با بستن پای چپ و طلاییاش، مهارت آسانی را به حداقل رساندهاند. حالا پرسش اصلی متوجه سا پینتو هم شده: آیا او باز هم تغییری در ترکیب برای بیداری این غول خفته آبی خواهد داشت؟
