به گفته معاون شرکت آب منطقهای تهران، ذخیره آب شرب پنج سد استان تهران به ۱۷۰ میلیون متر مکعب رسیده که نسبت به ۳۸۰ میلیون متر مکعب سال گذشته تقریبا نصف شده است.
در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۳۳۹ مطلب
به گفته معاون شرکت آب منطقهای تهران، ذخیره آب شرب پنج سد استان تهران به ۱۷۰ میلیون متر مکعب رسیده که نسبت به ۳۸۰ میلیون متر مکعب سال گذشته تقریبا نصف شده است.
«از سال ۱۳۵۰ تا ۱۴۰۴ اضافه برداشت تجمعی در استان تهران به حدود ۶ میلیارد متر مکعب رسیده و در استان البرز حدود ۲ میلیارد متر مکعب از آب سفرههای زیرزمینی اضافه برداشت شده است. در دشت کرج، افت متوسط سالانه تراز آب زیرزمینی حدودا سالانه یک متر بوده است.»
بحران آب در کشور، نمود آشکار جزماندیشی در دستگاه تصمیمگیری است و نشان میدهد چگونه نقشههای ذهنی، از سرزمینی که بر آن حکم میرانند، جدا افتادهاند.
انتقال پایتخت به مناطق فراساحلی مکران و سواحل دریای عمان علاوه بر اینکه دستیابی پایتخت را به یک منبع مطمئن آب شرب از جهت شیرینسازی آب دریا فراهم میکند، میتواند در یک افق بلندمدت اقتصاد دریامحور را در بنادر اقیانوسی ایران از یک درصد فعلی به بالاتر از ۵۰ درصد عرف معمول جهانی برساند.
مصرف با جریمه و زور و تحمیل هزینه به مردم پایین نمیآید، بلکه برای تحقق آن در درجه اول نیازمند فرهنگسازی و آموزش صحیح هستیم. خواهش از مردم این است که در این شرایط بحرانی کمک کنند تا وضعیت تهران به «روز صفر آب» و وضع غیر قابل مدیریت نرسد.
بحث این است که هدررفت آب به شیوه شهرداری در بخشهای مختلف شهر دیده میشود؛ هدررفتی که از دیده مردم نیز پنهان نیست.
یک استاد دانشگاه گفت: اتکای بیشازحد به سدسازی – با ساخت بیش از ۶۰۰ سد، عمدتاً طی سه دههی اخیر – وضعیت را بدتر کرده است.
سخنگوی صنعت آب با اشاره به تداوم افت فشار آب در مناطق مختلف کشور از جمله تهران اعلام کرد که مدیریت فشار همچنان یکی از ابزارهای اصلی وزارت نیرو برای به تعویق انداختن بحران آب در پایتخت است.
وزیر علوم، تحقیقت و فناوری گفت: سالها دانشگاهها هشدارها را داده بودند؛ اما چون حکمرانی علمی نبود، حرفی گوش داده نشده است. قبول کنیم صدای دانشگاهها را خوب گوش نمیدهیم.
در حالیکه تخریب تنها «۶ یا ۷ درخت» در جنگلهای هیرکانی از سوی برخی بیاهمیت جلوه داده میشود، ماجرا فراتر از چند درخت است؛ سخن از زخمیکردن قلب یکی از آخرین ذخیرهگاههای تنفسی ایران است. ساخت جادهای ۶ کیلومتری بار دیگر این پرسش را پررنگ کرده که چگونه میراث چندمیلیونساله هیرکانی قربانی تغییر کاربریهای غیرقانونی، چرای بیرویه و سوداگری میشود؛ جنگلهایی که کارشناسان هشدار میدهند در شش دهه گذشته بیش از نیمی از وسعتشان را از دست دادهاند.
