«تنها در ایران نیست که کابلی را «مامان علی کوچولو» مینامند. او تجربههای شیرینی در خارج از کشور دارد که این گونه توضیحشان میدهد: زمانی برای اجرای یکی از برنامههای حرکات موزون با هنرجویانم به رم در ایتالیا رفته بودیم. وقتی از آسانسور بیرون آمدیم، یک مادر و کودک از آسانسور پیاده شدند. مادر به کودکش گفت ندو! همین که متوجه شدم ایرانی هستند، با آن خانم به فارسی صحبت کردم. خوشحال شدم که یک هموطن را در رم دیدهام و میخواستم به او بگویم من هم ایرانی هستم.»