در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۱۹۱۰ مطلب
بیشتر مفاد اولیهٔ پیشنهادی، درخواستهای قدیمی پوتین را منعکس میکرد، از جمله محدودیت بر ارتش اوکراین و ممنوعیت پیوستن این کشور به ناتو. همچنین امتیازاتی برای زبان روسی و کلیسای ارتدوکس روسیه لحاظ شده بود که در ظاهر با قوانین اتحادیهٔ اروپا دربارهٔ حقوق اقلیتها توجیه شده بود.
این اظهارات در شرایطی مطرح میشود که بروکسل اخیراً نوزدهمین بسته تحریمی علیه مسکو را اعلام کرده است.
این مقاله طرح صلح ۲۸بندی آمریکا را سندی سست و بهشدت یکطرفه میداند که امتیازهای گستردهای به روسیه میدهد و اوکراین را در موقعیتی شکننده، بیدفاع و وابسته قرار میدهد. نویسنده هشدار میدهد که این توافق عملاً اولتیماتومی است که با فشار ترامپ تحمیل میشود، ضمانتهای امنیتی واقعی ندارد، پوتین را جسورتر میکند و اروپا را بیثباتتر.
این مقاله تصویری از بحران چندلایه اوکراین ارائه میدهد: سقوط احتمالی پُکروفسک بهعنوان ستون فقرات دفاعی دونتسک، فرسایش شدید نیروی انسانی، کمبود مهمات و توقف حمایت نظامی آمریکا و اروپا و فشار مالی سنگین که بقای جنگی کشور را تهدید میکند. همزمان، طرح ترامپ برای واداشتن کییف به امتیازدهی بیشتر با مخالفت داخلی و خطر تقویت راهبرد بلندمدت روسیه همراه است؛ راهبردی که بر خستگی و تفرقه غرب بنا شده است.
ریابکوف تأکید کرد که نقش اتحادیه اروپا و کشورهای عضو آن برای کل نظام روابط بینالملل بهشدت منفی است.
ویتاکر همچنین هشدار داد که با وجود ضعف نظامی روسیه، اروپا باید آماده باشد زیرا کرملین غیرقابل پیشبینی و جسور است و احتمال اقدام مسکو علیه کشورهای عضو ناتو بعید نیست.
در مقاله، چشمانداز جنگ اوکراین تیرهتر از هر زمان توصیف میشود: سقوط قریبالوقوع پوکروفسک نماد بنبست راهبردی است که نه مسکو حاضر به عقبنشینی در آن است و نه کییف توان توقفش را دارد. اروپا از پایان جنگ هراس دارد، زیرا آغاز مسئولیتهای سنگین پساجنگ است. دولت ترامپ نیز بدون طرح روشن، میان انتظار و سردرگمی مانده است. در این میانه، تنها مسیر ممکن، تغییر محاسبات پوتین با ارائه مشوقهای محدود و زمانمند است؛ راهبردی کمخطر که میتواند پنجرهای کوچک برای صلح بگشاید.
وزیر امور خارجه روسیه با بیان اینکه «اروپا آشکارا برای یک جنگ بزرگ جدید علیه روسیه آماده میشود»، گفت: پس از پایان جنون روسهراسی، روسیه آماده تماس با اروپا خواهد بود.
نظرسنجی مؤسسه امور جهانی اوراسیا نشان میدهد سیاست خارجی ایالات متحده بهشدت دوقطبی شده است. جمهوریخواهان از رویکرد تهاجمی و مداخلهگرای ترامپ حمایت میکنند، در حالیکه دموکراتها بر دیپلماسی، حقوق بشر و کنترل کنگره تأکید دارند. اختلافات عمیق در موضوعاتی چون جنگ غزه، روابط با چین و ایران، هزینههای نظامی و نقش جهانی آمریکا آشکار است. در عین حال، پیام «اول آمریکا» همچنان برای بخشی از جامعه جذاب مانده و محور ارزیابی عملکرد ترامپ است.
تعیین تکلیف کردن ترامپ برای قاره سبز: رهبران اروپایی باید به خرید نفت از روسیه پایان دهند و مهاجران را از اروپا خارج کنند.
