«اگر ما در مجمع عمومی سازمان ملل متحد مدعی شویم که توانایی مدیریت جهان را دارا هستیم و برای مدیریت جهان می خواهیم نقشه راه معینی را بر اساس گفتمان خود ترسیم کنیم؛ ضرورت پیدا می کند تا بتوانیم بر اساس آن گفتمان، به بهترین نحو نیازهای معنوی و مادی ملت موجود در جغرافیای ایران و در واقع شهروندان ایرانی خارج از جغرافیای ایران را پاسخگو باشیم.»