در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۳۶ مطلب
چه لزومی دارد در امری که نه تقدّس دارد و نه در قانون جرم کیفری شمرده شده و نه شاکی خصوصی دارد و مردم هم به صورت عرفی و عقلی و ادبی و اجتماعی میتوانند از آن صیانت و دفاع کنند، حساسیت بیشتر ایجاد نمود و باری بر دوش حکومت و کشور و قضا و فقه و حقوق و قانون نهاد. آیا بارها از کثرت قوانین و افزونی پروندهها و آمار بالای زندانیان شکایت نشده است؟!
زینب موسوی نه از ره کین به فردوسی، بلکه به اعتبار فردوسی قصد بیشتر دیده شدن داشت. در دنیای این جماعت بزرگترین تنبیه دیده نشدن است؛ باقی هر چه که باشد به نفع آنهاست.
متهم مکلف است حداقل به میزان ۱۲۰ ساعت با هماهنگی کانون پرورش فکرى کودکان و نوجوانان و مدیریت آموزش وپرورش، دوره هاى قصه گویى خود را با استفاده از ظرفیت هاى شاهنامه فردوسى در مدارس یا مراکز فرهنگی مناطق کم برخوردار اجرا کند و مستندات آن را به اجراى احکام ارائه نماید.
شاید قیاس معالفارق باشد که بخواهیم اثر جاودان فردوسی بزرگ را با «دنکیشوت» از نظر ادبی مقایسه کنیم. این دو اثر در فرم و محتوا، فاصلهای عظیم با یکدیگر دارند. سروانتس برای اسپانیاییها همان نقشی را دارد که دانته برای ایتالیاییها و شکسپیر برای انگلیسیها. اما فردوسیِ ما برای احیای هویت ملی و تثبیت و حیاتبخشی دوباره زبان فارسی، کاری عظیم و ماندگار انجام داده است.
شاید مقایسه حرفهای سخیف زینب موسوی با بیانیه اصلاحطلبان مقایسه درستی نباشد، که نیست، اما همانطور که مخاطبان موسوی از خجالتاش درآمدند و ادامه فعالتیاش را با اما و اگرهای دشواری روبهرو ساختند، بهترین قاضی برای بیانیه اصلاحطلبان هم مخاطبان این بیانیه خواهند بود.
توسل به طنز بخشی از فرهنگ و ادبیات ما ایرانیان است و قلههای ادب فارسی، از گذشته تا امروز، هر کدام به فراخور، دستی در این حوزه داشته و طبعآزمایی کردهاند و اما شرط موفقیت طنز، نادیده گرفتن خط قرمزهاست، ولی جامعه ما، جامعهایست پر از خط قرمز که بسیاری از آنها اصلاً دیده نمیشود و فقط وقتی متوجه وجودشان میشویم که از آنها عبور کردهایم.
رئیس جبهه اصلاحات نوشت: «توهین به فردوسی و اثر ماندگار او شاهنامه، بیاحترامی به ریشههای تاریخی و فرهنگی ماست، اما برخورد قضایی نه فرهنگ میسازد و نه احترام.»
آزادی بیان فقط برای گفتن حرف «حق» یا «درست» نیست، زیرا حرف حق و درست، مورد اجماع نوع بشر نیست. باید همواره به یاد داشت که هیچ امر خیر و مثبتی در این جهان بدون هزینه نیست. هزینۀ آزادی بیان نیز، نشر حرفهای سخیف و مشمئزکننده است، جامعهای که ظرفیت و تاب تحمل آن را نداشته باشد، آزادی بیان در آن از شعاری سطحی فراتر نمیرود!
عارفه معماریان، بازیگر نقش دختر محمود نقاش در سریال «پایتخت»، در واکنش به اظهارات توهینآمیز زینب موسوی نسبت به فردوسی و شاهنامه، پاسخ کوبنده و محکمی داد. این پاسخ قاطعانه در فضای مجازی بازتاب گستردهای داشت و مورد حمایت بسیاری از کاربران و طرفداران فرهنگ ایرانی قرار گرفت.
سیدعباس صالحی، وزیر ارشاد، با بیان اینکه «توهینها فقط رسوایی بهجا میگذارد»، گفت: این همان داستانی است که برخی میخواهند با کارهای نادر خود مطرح شوند. فردوسی هزار سال است شناسنامه هویت ایران است و چنین سخنانی چیزی از جایگاه او کم نمیکند. این حرفها نه تنها ارزش ندارد، بلکه بر اشتباه گوینده هم افزوده میشود.
