سکوت رضایتآمیز طبقات سنتی و به خصوص روحانیت (که از امکان صدور فتوای جهاد علیه نیروی اشغالگر خارجی برخوردار بود) نسبت به سرنگونی رضاشاه به دست اشغالگران خارجی، تاوان سیاست سرکوبگرانهای بود که رضاشاه در قبال طبقات سنتی در پیش گرفته بود.
در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۶۶ مطلب
سکوت رضایتآمیز طبقات سنتی و به خصوص روحانیت (که از امکان صدور فتوای جهاد علیه نیروی اشغالگر خارجی برخوردار بود) نسبت به سرنگونی رضاشاه به دست اشغالگران خارجی، تاوان سیاست سرکوبگرانهای بود که رضاشاه در قبال طبقات سنتی در پیش گرفته بود.
متن تبریک عید توسط هیتلر درزمان پهلوی سال ۱۳۱۷ را ببینید.
گفتم قربان میگن جنابالی سر اینکه روزنامه طنز اکسلسیور باهاتون شوخی کرده گفته تو ایران شاه داریم تو فرانسه شا که معیش میشد گربه آخر سر به شوخی روابط با مملکت ناپلئون رو چند سال تخته کردین رفت؟ گفت؟! یعنی چهار تا حلزون و قورباغه خور بیان به شاه مملکت بگن پیشی مش ماشالله مام قاق وایسیم نیگا کنیم اگه یکی به بابا بزرگت میگفت گربه خودت چیکار میکردی؟
رضاشاه چهارم مرداد سال ۲۳ در تبعید درگذشت. جسد مومیاییاش بعدها به شهرری آمد و در مقبرهای در جوار حرم شاهعبدالعظیم دفن شد. اما این پایان سرنوشت رضاشاه نبود.
صادق زیباکلام، فعال سیاسی در گفتگویی درباره شعار «رضاشاه روحت شاد» واکنش نشان داد و گفت: رضاشاه دیکتاتور بود، اما رفتار جمهوری اسلامی با او اشتباه است. "رضاشاه روحت شاد" غلط است.
قانون اعزام محصلان ایرانی به اروپا برای ایجاد اطمینان خاطر در محصلان اعزامی، دولت را مکلف کرد تا فارغالتحصیلان را پس از مراجعه به کشور با امتیازات ویژه و بدون طی کردن تشریفات اداره در پستهای بالای مدیریتی قرار دهد.
تفاوت پسیان با دیگر همنسلانش این بود که به قدرت جدید در مرکز دل بست. او با سیدضیاءالدین طباطبایی، رییسالوزرای دولت کودتا، همراه شد. بیانیه سیدضیاء نسل پسیان را نمایندگی میکرد. آنجا که از سلطه «چندصد نفر اشراف و اعیان» مانند «زالو» بر امور کشور سخن گفته بود.
جنازه رضاخان پس از مرگ وی به مصر منتقل و در آنجا مومیایی و شش سال به امانت در مسجد رفاعی نگهداری شد تا در اردیبهشت سال ۱۳۲۹ به ایران آمد و در مقبرهای که برای او ساخته بودند در جوار حرم حضرت شاهعبدالعظیم به خاک سپرده شد.
از راست: علی منصور، محمدعلی فروغی، مصطفیقلی بیات، علیاکبر داور و محمود جم
ارتش ایران از دوران مشروطیت تا پیروزی انقلاب، جز آلت بیاراده و اطاعتپیشه شخص پادشاه چیز دیگری نبود. نولیبرالهای ما شاید ندانند، اما توقعشان از مداخله نظامیان در سیاست ایران، همان توقعی است که ناتو و هنری کیسینجر وزیر خارجه وقت آمریکا از انتخاب ژنرال اینش به ریاستجمهوری پرتغال در سال ۱۹۷۶ داشتند و او نیز دستاورد انقلاب گل میخک پرتغال را که با صراحت در قانون اساسی جدید پرتغال، استقرار سوسیالیسم تعریف شده بود، به استقرار لیبرالیسم تبدیل کرد.
